Jaar 2017 in vogelvlucht!.

Het jaar 2017 was op hardloopgebied wisselend, het jaar 2016 werd verrassend afgesloten met een hele mooie afstand van 206 km op de 24 uur ultra run in Santpoort!. Daarna kwam redelijk de klad erin.

Januari/Februari: de halve marathon van Egmond met een pijnlijke knie ging zeker niet lekker, nog te vroeg begonnen na de 24 uur van Santpoort!. Met Melanie naar het zuiden toe voor de 10km grottenrun net over de grens in Belgie.. Met de Tatasteel-runners diverse leuke loopjes gedaan, zoals in Schoorl. Ook de Dutch Coast Ultra Run als organisator ging erg goed, veel deelnemers haalde de eindstreep.

Ook de hele leike Tamara marathon in Friesland bij mijn vriendin Tamara was heel leuk en heerlijk koud!!. Ook de duinen trail by the sea gedaan marathon over hoge duin toppen mooie Zeeland..

Maart: Het afgelopen jaar best veel pace werk gedaan, onder ander als pacer bij de CPC loop-Zandvoort circuitrun met loopmaatje Linda.

In Maart mijn eigen rondje Noord Holland van 250 km in 5 dagen, rugzakje op en elke dag 50 km hardlopen, veel runners zijn mee geweest een dag en Linda mijn loopmaatje de laatste 2 dagen zelfs. Helaas kreeg ik heup klachten en dacht dat het door het hardlopen kwam. Dit werd het begin van meer ellende wat later bleek een nekhernia in de zomer.

April: Ondertussen met rust en fysio proberen op de been te blijven, De Antwerpen marathon als pacer gaat wel goed, maar zwaar..de 120km van Texel werd geen 120 en bleef bij 65 km steken. Aangezien het WK 24 uur in Belfast met Nederland in Juli op het programma stond, was voorzichtigheid geboden.

Mei: Eindelijk in mei raak ik de pijn kwijt, kan het hardlopen oppakken, maar tijdens de estafatteloop Den Helder naar maastricht krijg ik onderweg te horen dat mijn moeder plots is overleden.Dat heeft groot invloed, veel emotie, verdriet enz..ben weken uit de running en voel mij niet erg fijn.

Juni: probeer ik de draad op te pakken en doe nog een laatste 50km training voor het WK 24 uur ultra run in Belfast, weet dat ik tekort kom , maar wil het zeker niet missen. Belfast is echt super leuk, veel gelachen, de race kan ik tot 17 uur volhouden en dan breek ik letterlijk, emotie, maar ook de benen willen echt niet meer en blijf op ruim 143km steken

Juli: De zomer breekt aan en halverwege Juli krijg ik vreselijke pijn van een nekhernia, ga door een hel van pijn, medicatie en boer letterlijk weken achteruit!. Groot dieptepunt met alles en voel mij heel rot en beroerd, krijg veel steun gelukkig.

Een operatie is te gevaarlijk en met toeval kom ik bij Corry de yoga juf terecht en ze helpt mij in 2 weken af van mijn helse pijnen.Zo blij als een kind en doe nog steeds de yoga..

September: na de vakantie het hardlopen weer oppakken, dat gaat moeizaam, begi met de halve marathon van Haarlem samen met JanBakker er is zelfs een marathon van Eindhoven als 4 uur pacer en met veel moeite doe ik die klus, maar heb het mega zwaar, merk dat er groot gebrek is aan conditie door de hernia en vele pillen van 9 weken lang gebruik. De Amsterdam marathon met de Tatasteelrunners gaat goed en bij de kennemer loop groep heb ik een mooie en gezellige aansluiting gevonden.

November: gaat steeds beter, helaas de berenloop marathon op terschelling stop ik na 35km kan gewoon niet meer na 35km..Ook de 3 bruggen 64km stop ik na 52km, zo moe en kom gewoon tekort.

Echt balen, maar wel verstandig weet ik. De laatste weken richting de 24 uur ultra van Deventer op 22 December gebruik ik de trainingen er naar toe, met langste training de 71km rondom Amsterdam, dat valt ook zwaar en weet dat een 24 uur heel lastig gaat worden..

December: Dan de langste nacht 24 uur op de wielerbaan in Deventer, het is het NK en besluit dat ik gewoon blijf, niet uitstappen en zie wel..

Dat gaat goed, totdat bij 18km het pijnlijk in de kuit schiet, met veel last en pijn kom ik er over heen en ga gestaag door en haal zilver op het NK 24 uur met een hele mooie afstand van 193km..

Zo trots op, nooit gedacht en wat een strijd was het zeg.Een mooie opstap voor 2018, plan is om een 24 uur plus 210km te doen, wanneer weet ik niet, maar weet dat het mij kan lukken als ik in vorm ben..

Kort en bondig, moeilijk jaar door vooral de nekhernia, daarna het hardlopen weer oppakken, mooie afsluiting van het Jaar met zilver op het NK 24 uur ultra in Deventer.

Mooie op stap naar 2018, was zeker niet in vorm en dit zijn stappen om in het nieuwe jaar echt door te zetten, de overtuiging is daar en zal mij zeker verrassen.

Ik wens jullie een heel sportief maar vooral gezond 2018..