Eind Mei naar het EK 24 uur ultra run in Timisoara Roemenie!.

Dit keer als supporter voor Linda Voets en als belangstellende voor het EK en de ultra sport!.Het Nederlandse team bestaat dit keer uit 2 dames, de mannen zijn er dit keer niet bij. Op de Donderdag samen met Linda richting schiphol voor onze vlucht naar Roemenië.Alles gaat goed en vlekkeloos en de stad Timisoara is schoon en ziet er gezellig en mooi uit.Ik ga alvast wat boodschappen in slaan en dan op tijd naar bed toe.

Op de Vrijdag de stad bekijken met het team en de begeleiders en natuurlijk de route die de runners door het park gaan doen. Nog wat laatste boodschappen en tegen de avond de vlaggenparade van de vele deelnemende landen. Erg mooi en midden in het centrum, ik zie al vele bekenden en erg leuk en gezellig. Daarna de pasta gezamenlijk eten en wat een mooie sfeer toch.

Dan Zaterdag de wedstrijd dag, we vertrekken gezamenlijk naar het park waar de route is uitgezet van 1,2 km wat voor 24 uur het domein is van de runners en begeleiders. Alles perfect geregeld, ziet er goed uit, alleen is het bloedheet met meer dan 30 graden en weinig wind.Dan de start en weg is iedereen, daarna is het kijken, afwachten en ik zelf ga ook rondjes rennen als training een 21 km, maar wat een hitte is het toch, pfff.

Ik zie dat ook Linda het behoorlijk warm heeft, ik haal extra handdoeken en ijs uit mijn appartement voor de verkoeling. Ondertussen tikken de uren weg en tegen de avond zijn er al runners uitgevallen, zo zwaar dat het is. Linda blijft op een gestaag tempo lopen, niet te snel en precies goed.

Tegen de avond breekt de hemel los met veel regen en wind en bliksem.. Dat geeft verkoeling voor de runners, gelukkig van korte duur. Dan de avond, het blijft warm, ook gezellig met muziek langs de baan. Het blijft apart de nacht bij een 24 uur en zeker niet altijd gemakkelijk. Tegen de ochtend krijgt Linda het toch moeilijk en ze besluit om de laatste uurtje te gaan wandelen, en dat is wel zo verstandig. Er zijn er meer die gaan wandelen en dan het fluit signaal en het is na 24 uur hardlopen afgelopen. Linda heeft een mooie 182km gehaald en is best wel moe van zo’n lange dag.

Na alle omhelsingen en uitblazen ga ik richting mijn kamer om iets te slapen, maar dat lukt niet, ben over mijn slaap heen. Ik ga in de stad wandelen, naar een mooie park, pak een terrasje en neem wat te eten. Tegen een uur of 8 in de avond val ik in slaap, erg moe.
Maandag is het weer heerlijk wakker worden, vertrek dag, ik ga naar het hotel waar we bij het zwembad nog even wachten voordat we naar het vliegveld gaan. Het is muis stil buiten op het vliegveld, wat een rust zeg, heerlijk. Dan in de avond zijn we weer veilig thuis in Nederland.

 

Kort en bondig:

Roemenie is een mooi land, echt zo gastvrij en mooi, echt verrassend. De 24 uur super georganiseerd, echt top, zo goed en gastvrij. Jammer dat het zo warm was dit keer, dat heeft wel invloed gehad op de runners. Verder heb ik echt genoten, ik had graag mee gedaan, maar het is nu eenmaal zo dat ik net niet voldoe aan de nieuwe limieten voor het Nederlandse team. Wie weet een volgende keer wel.

Linda gefeliciteerd met je 24 uur, blijft een afstand en zeker genoten van het lange weekend EK 24 uur ultra run  en Roemenie.